De trouwe lezers op mijn blog hebben tussen de blogjes
kunnen lezen dat ik sinds april van dit jaar kamp met een burn out.
Ik dacht dat ik al aardig op weg was totdat de maand december
zijn intrede deed. Zoveel leuke dingen vergen een hoop energie
en het 'nee zeggen' en niet mee kunnen doen ook. Mijn omgeving
ziet namelijk niets aan mij ( als je mij goed bekijkt wel) en omdat
ik steeds meer kon, vergaten zij en soms ook ik, dat mijn hoofd
nog in een genezingsproces zit.
Het aftellen op mijn werk (ik werk therapeutisch nu 2 x 4 uur)
omdat per 31 december mijn 3e contract afloopt;
het ziek met ontslag gaan en de onbekendheid van dit alles;
de depri-sfeer in het team omdat zij per 1 april 2016 ook ontslagen zijn en
daarbij nog een medicatieverandering vanwege te veel bijwerkingen,
dan merk je dat je nog niet bent wie je was en soms iets te veel
over je grenzen gaat (iets waar ik heel goed in ben trouwens).
Manon (DD) en Stijn (DS) waren al wel in de weer met Kerst
en knutselden de leuke knutsels van deze foto's en.....
Manon bakte al deze heerlijke gingerbread koekjes,
mmmmm.
Al weken lag er een kerstboom in de carport,
(kreeg Willem(DH) cadeau bij de Makro begin december)
met Stijn timmerde ik afgelopen woensdagmiddag
daar een kruis onder. Was alleen zo slim (lees dom)
om de boom met grote schroeven vast te zetten...
tja die gingen op een bepaald moment niet verder.
Helaas toch mankracht nodig....
Willem had pas gisteren tijd om dit te fixen.
Ik had mijn handen vol met ochtendje op mijn werk
en daarna nog de boodschappen te doen en eigenlijk
geen puf meer om hem nog op te zetten.
Manon maakte een opmerking dat ze dit raar vond....
even hangend bijgetankt op de bank en toen toch
de boom naar binnen gehaald en versierd.
Dit jaar eindelijk eens de boom waar ik al jaren van droom,
wit, glas en zilver. Normaal gek op rood en glitter maar dit jaar
aangepast aan mijn situatie.....een boom met weinig prikkels.
Ineens lagen er cadeautjes onder de boom
(wat niet gebruikelijk is bij ons gezin) ik was verbaasd.
Stijn lachen dat ik weer voor kerstman gespeeld had
net als bij Sinterklaas, maar nee....ik wist nergens van af.
Bleek dat die lieverd van een Manon voor ons cadeautjes
gekocht had, vandaar dat ze die boom zo graag opgezet
wilde hebben.
En dit zijn de kleine dingen in het leven waar ik dus ontzettend
van geniet !
"Enjoy the little things !"
Fijne Kerstdagen allemaal !
Dag Anette ,
BeantwoordenVerwijderenAllereerst vind ik je foto ' s heel mooi ! Er wordt langs alle kanten veel verwacht van ons , zodat we soms tussen de mazen van het net vallen. Maar jij komt er wel op je eigen manier met kleine stapjes . Volg gewoon je eigen weg met je kinderen en de kleine dingen om je heen als wegwijzers .
Wat lief van Manon .
Liefs Sarah
fijne dagen!
BeantwoordenVerwijderenOntroerend om je verhaal te lezen, wat je ondanks alles met humor hebt gedaan.
En jullie kinderen,... zijn Schatten!
:o)
Ohhh.. dat valt allemaal niet mee! Het zijn behoorlijke beren die op je pad komen, ik kan me goed voorstellen dat dit een lastige periode voor je is. Goed dat je toch probeert je eigen grenzen te voelen, al is dat dan soms heel lastig (haha, over herkenbaar gesproken ;). Want pas als je ze voelt kun je die grenzen ook gaan aangeven... al is het opgeven van het beeld dat je 'alles aankan' ook nog een heel lastige!
BeantwoordenVerwijderenFijn dat de boom staat en dat hij past bij hoe jij je nu voelt, heel puur. En je lieve kinderen zijn geweldig in hun steun aan jou! Heel fijne kerstdagen gewenst en lieve groet!!
Wat een (h)eerlijk verhaal heb je geschreven. En zó herkenbaar. Ook hier is iets vergelijkbaars gebeurd afgelopen jaar. Alleen ben ik in julie in de WW terechtgekomen. Ziek met een depressie welteverstaan.
BeantwoordenVerwijderenJe leert zo wel genieten van alle kleine dingen die je overkomen. Kleine, voorzichtige glimlachjes komen dan weer terug. En later zul je merken dat je wangspieren weer gaan werken, want je krijgt daar spierpijn van...
Juist ja, lachen. Een heerlijk gevoel is dat.
Ik wens jou (en de rest van je gezin) veel spierpijn in je wangen toe. En denk vooral aan jezelf, geef je grenzen op tijd aan. Een ander voelt die niet aankomen.
“Ik ben jouw vader”, zegt God
BeantwoordenVerwijderen“Ik weet wie je bent, mijn kind
Jij wordt diep door mij bemind
Ik laat je nooit over aan je lot”.
“Bij mij ben je veilig en geborgen
Je hoeft niet bang te zijn bij mij
Ik bescherm jou en blijf aan je zij
En wil elke dag voor jou zorgen”.
“Mijn kind, ik ken jouw gedachten
Je verlangens, je vragen en dromen
En weet alles wat je is overkomen
Het goede mag je van mij verwachten”.
“Je hoeft niets voor mij te verzwijgen
Ik heb jou alle zonden vergeven
En ben met heel jouw leven verweven
Bij mij kun je rust en vrede verkrijgen”.
(Fedde Nicolai)
Ik wens je Zijn vrede!
Kwam via via op je blog, wat mooi beschreven! Het blijft lastig voor mensen als je niet meteen op het eerste gezicht ziet dat iemand ziek is, vooral mensen die wat verder weg van je staan. Ik wens je nog een fijne tweede kerstdag. Mooi gebaar met de onverwachtse cadeautjes onder de boom..
BeantwoordenVerwijderenMooie sfeerfoto's, super! Geniet er maar van nu, van die mooie boom!
BeantwoordenVerwijderen