Het lijkt wel of ik deze herfst dubbel geniet
van de natuur. Komt natuurlijk ook door het
prachtige weer van de laatste weken.
Door al die extra zon konden we veel langer
genieten van de kleurenpracht van de bladeren.
Terwijl ik deze foto's schoot, realiseerde ik weer eens
dat het verkleuren eigenlijk het sterfproces van een blad is.
En als je al die bladeren van dichtbij bekijkt,
zie je dat dat proces bij ieder blad anders verloopt.
Dit verstervingsproces komt niet alleen bij bladeren voor
maar gebeurt ook bij mensen. Door mijn werk heb ik
dit proces al vele malen mogen aanschouwen.
Het jammere alleen is, dat wij mensen niet net als
bomen de natuur gewoon zijn gang laten gaan.
Wij zijn ver verwijderd van moeder natuur en
verstoren vaak het natuurlijke proces.
We leven in een wereld die denkt dat het leven
maakbaar is. Zijn op zoek naar de perfecte wereld
die er ooit was in het paradijs en verleggen daarbij
grenzen om zoveel mogelijk uit het leven te kunnen halen.
Dankzij dit,zijn er al vele ziekten overwonnen en
kunnen we levens redden en rekken. Prachtig !
We kunnen steeds meer om perfect te worden en slaan
in sommige dingen ook te ver door.
Dat kost bergen met geld.
En op een gegeven moment is de berg op....
De mensen waar ik mee werk zijn in de herfst van hun leven.
Net als de bladeren aan de bomen zijn ze langzaam
aan het verkleuren.Helaas genieten wij vaak niet van hun
kleurenpracht en zijn ze soms als de bladeren op het spoor....
tot last.
Ik hoop dat er snel een oplossing komt om de bezuinigingen
in de zorg in goede en humane banen te leiden.
We willen allemaal oud worden maar als je oud bent
en zwakker wordt, is er steeds minder aandacht voor je
en plek in deze maatschappij.
Laten we alsjeblieft er voor waken dat we stil
blijven staan bij de zwakkeren in de samenleving,
oud én jong. Het gevoel dat je er mag zijn is
zo belangrijk. Met wat extra aandacht kun
je dit al bereiken.
Plan zulke momenten ook in in je agenda !
