Innerlijke strijd

Er is binnenin mij een innerlijke strijd gaande....

Ik heb mijn wit- en sneemerklap onder het stof vandaan gehaald

(figuurlijk dan hoor, want zij zit netjes opgeborgen

 in een doos als ik haar niet gebruik).
Met de nadruk op wit want er staat haast
nog niets op en zeker nog geen sneewerk.

Het 'hoe' in te vullen van een lege lap is voor mij niet

eenvoudig,Zeker ook omdat alle technieken nieuw zijn

en ik nog niet zo'n goed inzicht heb hoe het patroon wordt.

Ben ook gewend om "voorgekauwd' te borduren en nu komt

 mijn eigen creativiteit om de hoek kijken.

Speel gewoon graag op save.....

Wil vaak iets gelijk goed doen en niet op mijn snufferd vallen.....

een beetje perfectionist, zeg maar !

En daarom heb ik denk ik zo'n moeite met witwerk ,

dat tellen lukt op de een of andere manier niet goed,er zit een logica in;

3,6 of 9 draden maar toch klopt het dan nét niet.

Ik borduur wel veel aan de lap hoor,

maar vaker achteruit dan vooruit.

Het lijkt wel een soort oefenen in uithalen.....

Dit laatste wybertje heb ik al 3 keer uitgehaald, pffff.
En nog is hij niet perfect zoals hij op de tekening staat.....
de fout is gevonden.....
maar heb gewoon geen zin meer om hem weer uit te halen....
Zo duurt die lap jaren dan maar een 'gehandicapt' wybertje.
Dus zeg ik nu :
"Kan het niet zoals het moet,......dan moet het maar zoals het kan "
En probeer mezelf moed in te spreken dat het een oefenlap is....
toch ?