Oude liefde roest niet

Sinds van de zomer heeft Willem (DH)

een oude liefde terug waar ik best een beetje

jaloers op ben....

zo teder als hij die liefde behandelt.

Ondanks dat 'ze' jonger is dan mij,

wordt ze toch ouder geschat.

Ze heeft nog net niet het predikaat oldtimer

maar behoort tot de klassiekers.

Eigenlijk is het een "het", 

want het is een gebruiksvoorwerp.

Dat klinkt zo afstandelijk terwijl Willem

er aardig verliefd op is...

 Ik noem haar "Koosje" 

naar de eerste eigenaar, de Oom van Willem.

Zijn Ome Koos was zo gek op die auto,

hij vertroetelde het als zijn kind.

 Dat is de reden dat Koosje er na 37 jaar

nog steeds zo piekfijn uit ziet.

 Jaren geleden kocht Willem de auto van zijn Oom.

Een uniek exemplaar omdat hij de eerste eigenaar was, 

die ook nog alle beurten en veranderingen

genoteerd heeft. Die boekjes zitten er bij.

 Willem zijn Oom overleed.

De auto stond hier in de schuur, werd zelden gebruikt

en werd een sta-in-de-weg.

Onze buurman verzamelt oude auto's, 

had interesse en wilde hem wel kopen. 

En dat gebeurde ook.

 

Af en toe zagen we de auto rijden en diep van binnen

deed het Willem pijn dat hij haar verkocht had.

 Toen hij van de zomer op marktplaats zag

dat de buurman haar wilde verkopen,

twijfelde hij geen minuut en kocht haar terug.

Hij is niet de enige die gek op haar is,

de kinderen en ook ik vinden het een feest

om mee te mogen rijden op die heerlijk

verende stoelen.

Ja, Koosje is een verrijking in ons leven.