Vorig weekend zouden we gaan logeren bij vrienden,
maar vanwege de griep die in huis ronddwaalde,ging het niet door.
De kinderen gelijk vragen of de pup dan niet iets eerder kon komen....
En zo kwam vorige week zaterdag; Spike, bijna 8 weken oud.
En gedaan was het met de nachtrust.
De 1e nacht mistte hij zijn familie verschrikkelijk, er werd hevig gehuild.
Wij lagen wakker in bed en tegen elkaar te zeggen,
dat we er niet naar toe zouden gaan (al zegt je hart wat anders).
Om de 1,5 uur even een rondje wandelen om hem de kans te geven zijn behoefte te doen.
We waren gebroken op zondagmorgen.
Maar als dat lieve koppie je zo aankijkt, vergeet je dat weer.
Nu zijn we druk bezig met hem te socialiseren (wereldwegwijs te maken) ,
zindelijksheidstraining en hem te knuffelen.
Zo is hij al meegeweest naar de school van Stijn en op bezoek bij Opa en Oma
(hier ligt hij heerlijk in de armen van mijn vader)
om hem te leren "autorijden".
De nachten gaan prima,we hebben al wat meer nachtrust.
Af en toe nog even gepiep omdat hij weer in de bench gaat,
maar daar liggen wij niet meer wakker van.
Wat een schatje, daar kun je wel even voor wakker liggen. Hij zal wel snel wennen en jullie ook ;)
BeantwoordenVerwijderenFijn weekend, groetjes
wat een schatje he die spike. <3!
BeantwoordenVerwijderenOh wat een lieverdje. Ja de eerste nachten zijn moeilijk hè, maar knap dat jullie niet gingen kijken. Slaapt hij (of zij?) nu goed zonder huilen? Er zit een heel lief snoetje op! Wat is het trouwens voor soort hondje?
BeantwoordenVerwijderen